W tym roku postanowiłam, że również wybiorę słowo drogowskaz na nowy rok. Słowo, do którego będę mogła w każdej chwili wrócić, które da mi nadzieję, pomoże przełknąć okresy stagnacji i zwątpienia. Coś, co idealnie wpisze się w wiele aspektów mojego życia i pozwoli spojrzeć na siebie z czułością, cierpliwością i dystansem. Bo życia nie można brać tak do końca na poważnie!
I znowu. Znowu wracam. Nie raz zastanawiam się, po co. Czy nie łatwiej byłoby mi żyć w Polsce? Nie mam idealnego życia, ale wracam, bo mam marzenia. Jest jeszcze tyle do zrealizowania! Tęsknota za domem, a może chodzi o coś więcej?
Nie martw się, to nie jest kolejny wpis z kategorii: Nowy rok, nowa ja. Nie chcę ślepo doradzać i przekonywać, że 2018 będzie dla Ciebie wyjątkowy. Raczej namawiam do chłodnej analizy minionego roku i wynagrodzenia siebie samego za to, co udało nam się osiągnąć. Nawet jeśli wydaję Ci się, że nie zrobiłeś ze sobą kompletnie nic, ja w to nie wierzę. Zatem, jak dobrze zacząć rok?
Patrzę w sufit i szukam, szukam odpowiedzi na to, co męczy mnie od dłuższego czasu. Zachłannie próbuję odkryć mój cel, moje powołanie, moją misję na tej ziemi. Czuję, że ją mam. A może ona… jest tuż obok, a wręcz we mnie?
Dziwny był ten miesiąc, pełen wzlotów, upadków, zawahań, zwątpień, ciężkiej pracy, kumulujących się myśli, ale też cudownych chwil z bliskimi mi osobami, które wciąż odnawiały wiarę we własne możliwości i fakt, że przyszłość przyniesie wiele dobrego. To nie był idealny i łatwy miesiąc. Te 30 dni dało mi nieźle w kość. Podsumowanie miesiąca, czyli mój czerwiec w wielkim skrócie.
Stęskniłam się, po prostu. Za takim wpisem od serca, szczerym, zwyczajnym. Za poopowiadaniem co u mnie… o zwykłej codzienności, która potrafi być zmienna, jak pogoda w kwietniu. Telegraficzny skrót tego, co obecnie robię, jak trenuję, pracuję, studiuję i co knuję w wolnych chwilach. O zmianach też będzie oraz o rozterkach, które czasami i mnie męczą.
Wracam z moją ulubioną serią Moja codzienność, która w 2017 roku na blogu pojawia się po raz pierwszy. Telegraficzny skrót tego, co u mnie, co obecnie robię, jak trenuję, pracuję, studiuję i co robię w wolnych chwilach. Opowiem Wam również o tym, jak wylądowałam w norweskiej gazecie! Jak wygląda moja codzienność w Norwegii?
Mój blog obchodzi dziś swoje pierwsze urodziny! Nie ma tortu, szampana i prezentów, ale jest cicha radość oraz duma, że mimo niejednej chwili zwątpienia, doszłam już tak daleko. Z okazji tej wyjątkowej daty, chciałabym Mój Drogi Czytelniku, żebyś dowiedział się o mnie czegoś więcej. Chodź i przeczytaj 25 faktów o mnie, o których jeszcze nie wspominałam na blogu!
Bez podsumowań i postanowień. Bez głośnego ogłaszania planów na nowy rok, które wstępnie już są, ale chcę zacząć działać w ciszy, nie mówiąc zbyt wiele. Dzielę się za to osobistym listem, który postanowiłam napisać, zwracając się do nowego, 2017 roku.
Drugi wpis z serii moja codzienność, w którym poopowiadam Ci, jak ostatnio sobie radzę. Będzie o rozterkach na emigracji, o tym, co jem i jak ćwiczę, po prostu… o zwykłej codzienności i małych rzeczach, które powinny przecież sprawiać nam najwięcej radości.