Lubię myśleć i często myślę za dużo. Zastanawiam się, rozdrapuję, analizuję, przesadzam ze swoją wrażliwością i chęcią zrozumienia rzeczy, których czasami nie da się zrozumieć. Taki charakter to przekleństwo i jednocześnie moja zaleta. A sens życia i to, jakie jest moje zadanie na tym świecie to mój ulubiony temat. Pomyślimy razem?
Dziś wpis od serca, dla serca. Bo prawdą i tym, co czasami w człowieku siedzi bardzo głęboko, dzielić się trzeba. Mimo że każdy z nas jest inny, wszyscy w życiu mamy gorsze chwile. A doświadczenie innej osoby, słowa otuchy i poczucie, że nie jesteśmy z tym wszystkim sami, naprawdę mogą pomóc.
Boisz się? Ja często, choć nie raz tłumię to w sobie. Ten wpis powstaje z potrzeby serca, mimo że ciężko poskładać słowa w jedną całość, kiedy cała Ty masz chęć rozpaść się na wiele, drobniuśkich kawałeczków. Jednak paradoksalnie przełamuję lęk i chcę o nim pogadać! Otwarcie, bez ogródek, szczerze! Bo o tym gadać trzeba, inaczej wszystko uderza w nas z podwojoną siłą.
Każda z nas jest inna, każda z nas jest piękna. Potrafimy dawać dużo miłości innym, a tak często zapominamy porządnie przytulić siebie samą. A gdyby tak… zacząć świętować Dzień Kobiet przez cały rok?
Zbierałam się bardzo długo, by poruszyć wreszcie ten temat na blogu. W mojej głowie wciąż kotłują się różne myśli, które nie do końca wiem, jak przelać na klawiaturę komputera, by zostać dobrze zrozumianą. Dziś o wadze i wyglądzie zewnętrznym, który, mam wrażenie, jest nadmiernie analizowany i komentowany, szczególnie przez osoby trzecie.
Mam 24 lata, pracę, którą traktuję jako tymczasową oraz nie jestem pewna mojej przyszłości, szczególnie tej materialnej. Zatem… co ja mogę wiedzieć o bogactwie? Może wiem mało, ale chcę Ci dziś opowiedzieć, czym ono tak naprawdę dla mnie jest.
Życie to taki zawiły stwór, który często nas zaskakuje. Lubimy na nie narzekać, a przede wszystkim, mocno je sobie komplikować. Tak, niestety sami robimy sobie pod górkę. A gdyby tak… zaakceptować swoje życie takim, jakie obecnie jest?
Bez podsumowań i postanowień. Bez głośnego ogłaszania planów na nowy rok, które wstępnie już są, ale chcę zacząć działać w ciszy, nie mówiąc zbyt wiele. Dzielę się za to osobistym listem, który postanowiłam napisać, zwracając się do nowego, 2017 roku.
Mamy Mikołajki, idealna okazja do tego, żeby uświadomić sobie, czym tak naprawdę są dla nas zbliżające się święta. Mam dla Ciebie wpis zupełnie wyjątkowy, dzielę się listą, którą chciałabym sama zrealizować podczas świąt. Listą przepełnioną miłością, małymi rzeczami, szczęściem, przebaczeniem, przyjaźnią, po prostu… dobrem, takim prosto z serca!
Jest jedna rzecz, której w życiu żałuję najbardziej. Jest nią fakt, że nikt nigdy nie nauczył mnie… samoakceptacji. Dziś pogadamy o naszych ciałkach i o tym, jak pokochać siebie, nawet jeśli waga pokazuje nieco więcej, niż wcześniej. Jak zaakceptować swoje ciało i czy istnieje jednoznaczna odpowiedź na to pytanie?